آیا حسابرس داخلی در گزارشدهی خود از همان سطح اهمیت استفاده می‌کند؟
طبق استانداردهای حسابرسی، اطلاعاتی با اهمیت تلقی می‌شود که عدم‌ارائه آنها یا ارائه نادرست آنها بتواند قضاوت و تصمیم‌گیری یک استفاده‌کننده منطقی از صورتهای مالی را در باره امور واحد مورد رسیدگی تغییر دهد. برآورد اهمیت یکی از مهمترین تصمیمات قضاوتی حسابرس است.
روشهای مختلفی در اینخصوص مطرح شده که متداولترین آنها: روش تک‌متغیره، روش متاثر‌از‌اندازه، روش ترکیبی و روش فرمولی هستند. در روش تک‌متغیره، درصدی از یکی از اقلام صورتهای مالی، ملاک قرار می‌گیرد(۵درصد سود قبل از مالیات، ۲/۱درصد جمع دارائیها، ۱درصد حقوق صاحبان سهام و۲/۱درصد مجموع درامدها از جمله پیشنهادهای مطرح شده دراین روش است).
در روش متاثر از اندازه، ضرایبی متناسب با بزرگی و کوچکی واحد مورد رسیدگی و مانده حسابهای آن به صورت پلکانی مدنظر قرار می‌گیرد (یکی از نمونه جداول در اینخصوص، جدولی است که در نشریه ۱۵۰ سازمان حسابرسی بر پایه متوسط جمع دارائیها و فروش/ درامد تنظیم شده است).
در روش ترکیبی که روش میانگین نیز نامیده می‌شود، میانگین مبالغ محاسبه شده بر پایه عناصر پیشنهادشده برای روش تک‌متغیره به شرح فوق را مبنای قضاوت خود قرار می‌دهند. روش فرمولی، مبتنی بر محاسبات و تحلیلهای آماری نسبت به اطلاعات جامعه آماری بزرگی شرکتها طراحی شده است (یکی از نمونه‌های مشهور در این خصوص فرمول موسسه کی‌پی‌ام‌جی (KPMG) در سال ۱۹۹۸ است که بر پایه آن ابتدا مجموع دارائیها و یا مجموع درامدها، هرکدام بزرگتر باشد، را به توان دوسوم می‌رسانند و سپس حاصل را در عدد ثابت ۸۴/۱ ضرب می‌کنند و نتیجه را به عنوان مبلغ اهمیت در نظر می‌گیرند).
مجددا یادآوری می‌شود که تعیین سطح اهمیت موضوعی مبتنی بر قضاوت حرفه‌ای حسابرس است که هم از جنبه کمی و هم از جنبه کیفی می‌بایست به آن توجه شود. مطالعه مقاله تحقیقی بسیار ارزشمند آقایان دکتر کثیری و دکتر حساس یگانه با عنوان «مفهوم اهمیت در حسابرسی و تاثیر آن بر اظهار نظر حسابرسان» که در شماره ۱۹ مجله حسابرس منتشر گردید را پیشنهاد می‌کنم.
منبع : مجله حسابرس